سلام دوباره

سلام عزیز مامان!

خیلی وقته به وبلاگت سری نزدم آخه این روزا عشق کردن با شیطنت ها و شیرین کاری های تو وقتی برام نمیزاره. امشب که رو پاهام خوابت برده یاد وبلاگت کردم هوایی شدم یه پست بزارم.

عزیز دل مادر این روزا واسه خودت خانمی شدی خواستنی. به جرات می تونم بگم چشم های همه رو خیره به خودت میکنی.

امکان نداره وارد جایی بشم یا از کوچه و خیابونی رد بشم و مردم زل نزنن بهت یا با دست بهم نشونت ندن. از قربون صدقه رفتناشون که دیگه نگو. 

عزیزم چشام کف پات. به داشتنت افتخار می کنم و خدا رو بی انتها سپاسگزارم.

دیروز رفتم شیرینی سرای بزرگ بابل، همه ی پرسنلش خیره شدن بهت و یکی یکی می اومدن باهات بازی کنن. انقده شیرینی دادن دستت. شما هم البته همه رو خورد کردی و ریختی زمین. راستش و بگم هیچ حسی قابل مقایسه با احساس افتخار از داشتنت در اون لحظه نبود. عزیزم تو هدیه ی خدایی، هدیه ای بی نظیر از خدایی بی همتا. ممنونم.

عزیزم ممنونم که هستی. همیشه باش که بهانه ی زندگی هستی عشقم.